Soms mis ik de Verenigde Staten. Niet omdat het zo’n verdeeld land is en daar een halve gare rondloopt die de tegenstellingen verder aanwakkert, maar wel omdat het een land is waar ook veel inventiviteit heerst, waar je interessante debatten kan volgen, naar boeiende radio kan luisteren, waar nog hoorspelen in het theater gebracht worden, waar je makkelijk kan kiezen uit een avondje live blues, country of jazz, en waar een combinatie van kleur het dilettantisme van de nationale politiek kan overstijgen in een creatieve explosie. Met de vinger in de neus en telkens opnieuw. Wanneer zal dit ooit door iedereen begrepen worden?
Category: Muziek
The Boss
Het is moeilijk in woorden te vatten, maar ik heb altijd wat gemengde gevoelens gehad wanneer het over Bruce Springsteen gaat. Enerzijds liedjes die prille liefdes hebben ondersteund, ‘I came for you,’ weet je wel, maar anderzijds ook liedjes die op een zeker patriottisme duiden, ‘Born in the USA,’ ook al was dat misschien niet helemaal zo bedoeld.
Maar wat wel zeker is, is dat het een supermuzikant is. Tijdens een optreden in 2013 pikt hij een verzoeknummer uit het publiek dat hij al sinds zijn tienerjaren niet meer heeft gespeeld. Fantastisch is het om te zien hoe hij zijn band inspireert en het publiek bespeelt.
Peter
I can’t live in a living room
Word je ook wel eens teruggeworpen in de tijd? Ik had dit heel sterk met onderstaande videoclip. Het is een nummer van Red Zebra dat heruitgebracht werd door Doganov en Peter Slabbynck, de voormalige zanger van Red Zebra. Ik werd helemaal teruggeworpen naar het begin van de jaren 80. Naar dat scharnierpunt waarop bloemenkransen en vredestekens definitief werden opgeborgen en ‘No future’ zich aandiende. Een vertwijfelde generatie ontwaakte voortaan met agressieve punk en new wave.
Joss Stone in Afrika
Ik heb het nu pas ontdekt. Joss Stone is in Afrika geweest en heeft nagenoeg in elk land dat ze bezocht heeft, een liedje opgenomen met een plaatselijke artiest. Hieronder heb ik drie clips gekozen die mij het meest hebben aangesproken. De eerste twee, met artiesten uit Senegal en Burkina Faso, vind ik muzikaal het sterkst. Kippenvelmuziek. De derde clip is met Zeritu uit Ethiopië. Ik had deze zangeres nog nooit gezien, maar ik heb haar CD “Zeritu” al vele malen beluisterd. Ik heb haar muziek leren kennen tijdens een autorit van Addis Abeba naar Awassa. En het was muziek die precies bij de bijzondere landschappen paste! Nog steeds kan ik dat gevoel van toen oproepen als ik een van haar liedjes hoor.
Peter
Merry Christmas
Are you looking for that something special for Christmas? Well, here’s a good suggestion. Enjoy!
Peter
African Xmas
Deze kerst wordt voor ons een Afrikaanse kerst. En daar past uiteraard een Afrikaanse kerstliedje bij. En wie anders dan mijn eega kan daar de nodige punch aan geven. Enjoy!
Peter
An old car with benefits
Mijn eega heeft een auto van 20 jaar oud. Niet echt een “clunker”, zoals ze in de States zeggen, want niettegenstaande zijn hoge leeftijd, doet het karretje het nog echt goed. We hebben de auto tweedehands in Japan gekocht en laten overbrengen naar Tanzania.
De stereo komt met een ingebouwde harde schijf. Dat was aan het begin van het nieuwe millenium vast revolutionair. Alleen jammer dat de handleiding ontbreekt en het scherm uitsluitend Japanse karakters toont. Het enige waarin we totnogtoe geslaagd zijn is muziek te laten afspelen van de harde schijf, maar gelukkig heeft de vorige eigenaar zijn volledige muziekbibliotheek daarop achtergelaten. Zo komt het dat vrouwlief thans Japanse songs meezingt wanneer we op trektocht zijn in ons nieuwe thuisland. Onze favoriet is C’mon van B’z. Stevige rock uit Japan. Kijk maar even mee!
Shoulderwork
De boog moet niet altijd strak gespannen staan. In deze onrustige tijden van klimaatverandering en cynisch indivualisme moet je soms kunnen genieten van simpele dingen, zoals van een vader die met zijn dochter een leuk liedje zingt. De clip is onvolledig en veel te kort, maar het is wel hartverwarmend.
Peter
Singing for Samatta
Aan de oevers van Lake Tanganyika troffen we een bende uitgelaten schoolkinderen aan. Zij waren op schooluitstap. Nou ja, op schooluitstap, dat is toch wat anders dan bij ons. Zij werden gewoon met een busje van het hogerop gelegen dorp, geen 5 km verder, naar de oevers van het meer gebracht, om gewoon te ravotten, te voetballen en te zwemmen. Meer moet dat blijkbaar niet zijn voor een dagje dolle pret.
“Hoe krijg je die aan het zingen,” dacht mijn eega. Welnu, dat was vlug gefikst. Tanzaniaanse kinderen hebben een groot hart voor zang en voetbal. Kijk maar even mee:
Peter
A must see/hear: Miss Celie’s Blues
What can I say? Please enjoy! Astrid Belliot with Miss Celie’s Blues
Peter