… the story of a family on the move
“The Breakfast Grille” is een populair radioprogramma in Maleisië. Het is elke weekdag te beluisteren tussen 8 en 8:30 op radio BFM. De opzet is vrij duidelijk: een gast wordt uitgenodigd om te komen spreken over een bepaald onderwerp. Omdat de vragen nogal vrij pittig kunnen zijn, lijkt het erop dat de gast eerder gegrild dan geïnterviewd wordt. Op vrijdag 8 september was ik aan de beurt. Het fragment valt hieronder te beluisteren.
Ha, ik weet het nu wel zeker: doerian is niets voor mij. Vorige week was ik de eregast bij een associatie die zich inzet voor de promotie van doerian, en die mij had uitgenodigd voor hun tweejarig bestaan. Voor het afsluiten van de maaltijd had me natuurlijk gekozen – hoe kan het ook anders – voor het object van hun associatie. Menige vrucht werd aangerukt, open gekapt, verdeeld en geproefd. Doerian wordt alhier de koning van de vruchten genoemd. Maar het is dan wel een koning die verschrikkelijk stinkt, en wiens lijfgeur aan een mengeling van terpentijn, ajuinen en afgedragen sokken doet denken.
Ik had me voorgenomen mij niet te laten afleiden door de penetrante geur en te proberen een objectief oordeel te vellen over de smaak. Maar ook hier was ik niet op voorbereid, want hoewel de zoete smaak nog enigszins meeviel, deed de papperigheid van het vruchtvlees me bijna kokhalzen.
Borneo kennen we allemaal van de prachtige natuurfilms, maar wist je dat dit eiland verdeeld wordt tussen drie staten: Maleisië, Indonesië en Brunei. Wij hebben Kuching en omstreken bezocht, en dat bevindt zich in Sarawak, wat een deelstaat is van Maleisië.
Elke deelstaat van Maleisië, en er zijn er 9 op het schiereiland en 2 op Borneo, heeft zijn eigen regering en parlement. Het parlement van deelstaat Sarawak bevindt zich in de hoofstad Kuching en het ziet er zondermeer prachtig uit, deels door de speciale wisselende verlichting bij valavond.
Wanneer ik zeg dat ik uit België kom, wordt er in het buitenland nogal eens schamper gereageerd: “Is dat niet het land met de langste regeringsvorming?”
“Ja precies”, antwoord ik dan, “welgeteld 541 dagen, maar dat is niet het essentiële!”
Wat belangrijk om te onthouden is, zijn volgende twee zaken:
Ik sta hier aan de oostkust van Maleisië op een pier van het vissersdorp Dungun. Voor mij liggen vissersboten met duidelijk zichtbare kentekens. Die kentekens betreffen A, B of C. Welnu, A-boten hebben een visvergunning voor een bereik op zee van 0 tot 5 zeemijl. B-boten van 5 tot 12 zeemijl en C-boten van 12 tot 30 zeemijl. A en B-boten mogen alle soorten vis vangen maar mogen geen netten gebruiken. Zij gebruiken veelal fuiken. C-boten daarentegen hebben een vergunning voor slechts één vissoort maar mogen dan wel weer sleepnetten gebruiken. In deze streek vissen C-boten veelal op tonijn.
Hoera, de eerste gasten komen er aan! En er is in Maleisië heel veel te zien. Kijk maar eens van onze gasten een zekere voorkennis. Al wie minder dan 8 op 10 haalt op onderstaande quiz, moet toch maar eens goed nadenken over zijn afreis. Succes, en vergeet vooral niet je resultaat te delen!
—————————–
QUIZ MALEISIE
Er is geen groter contrast denkbaar tussen twee bevolkingsgroepen dan in Maleisië. En dat kwam deze week weer scherp tot uiting. Michelle Yeoh, Oscar-winnares voor haar rol in “Everything, everywhere, all at once” was in Kuala Lumpur. En voor die gelegenheid had haar moeder, een exuberante dame op leeftijd, een feestje opgezet in een chic hotel van deze stad. Nagenoeg uitsluitend gegoede Chinezen namen aan deze eclatante viering deel. Abondante spijzen werden weggespoeld met copieuze hoeveelheden drank. Obers vulden ijverig de glazen aan met champagne, wijn, bier, whisky of cognac. Naar keuze en à volonté. Camerageklik alom!
Kenny G in Maleisië! Hop dan maar. Niet dat ik er echt wild van ben, maar mijn echtgenote wil zo graag. En ja, het verloopt precies zoals ik had verwacht. Wat David Hamilton met zijn wazige fotografie was voor de romantische ziel, is Kenny G met zijn soft jazz voor het zeemzoet hart!
Maar omdat het een instrumentalist is, moet hij ook ruimte laten aan zijn medemuzikanten. Anderhalf uur alleen zijn getoeter is natuurlijk te veel van het goede, dat beseft de brave man ook, en dus krijgt elke muzikant de ruimte om te soleren en zijn kunde te etaleren. Met de hand op het hart kan ik zeggen dat ik heb genoten van de percussionist, de drummer, de bassist, de gitarist en de pianist. En precies in die volgorde. En oh ja, ik zou hem bijna vergeten, Kenny G natuurlijk, maar die komt wat mij betreft definitief als laatst.
Peter
Je moet het toch maar doen. Hier loopt een man rond, mijnheer Hong, die pretoogjes heeft bij het idee dat hij net een totaal vervallen krot heeft gekocht in Papan, een spookstadje nabij Ipoh in centraal Maleisië. Hij wijst me vol trots naar de boom die door het dak groeit en die hij net gesnoeid heeft om hem levensvatbaar te houden. Ook is hij verheugd over zijn nieuw huisnummer 47, wat het omgekeerde is van 74, waar vroeger een Euraziatische vrouw leefde die zich had verzet tegen de Japanse bezetting tijdens WO II, en aan wie hij een museum wil wijden.
Op vrijdag 10 februari werd in het Shantanand Auditorium van de Temple of Fine Arts in de Brickfields wijk van Kuala Lumpur 65 jaar diplomatieke relaties gevierd tussen Maleisië en Indië. Het werd een musical extravaganza, en daar waren we graag bij, want het was eens wat anders dan de obligate recepties die de meeste diplomatieke missies in een van de grote hotels van de stad organiseren voor dergelijke aangelegenheden.