… the story of a family on the move
Deze zomer waren we in de “Republika Hrvatska” en daar heb ik het volgende geleerd: een inwoner van de “Republika Hrvatska” heet een “Hr̀vāt”, en meerdere inwoners “Hrváti”. De “Hrváti” hebben hun naam gegeven aan een kledingstuk dat je dagelijks ziet.
Als je “Hrvatska”, “Hr̀vāt” of “Hrváti” meerdere malen herhaalt, dan kom je er van zelf wel achter welk kledingstuk bedoeld wordt. Je hoeft daar uiteraard je tong niet over te breken en kan gewoon naar het audiofragment hieronder luisteren.
Tussen al het feestgedruis door – of moet ik zeggen feestgeruis, want er blijft vaak wat nadien tussen mijn oren hangen – heb ik toch nog wat tijd gevonden voor mijn blog. Nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken. Dit is het honderdeneenste bericht. Honderdeneen romans, zoals Aster Berkhof dit jaar presteerde, zou natuurlijk nog leuker zijn, maar dat heb ik vooralsnog niet in mij. Maar laat me niet te minnetjes doen, want honderdeneen is best wel veel.
Nog leuker is dat ik op die honderdeneen berichten reeds driehonderd vierenveertig reacties heb mogen ontvangen. En eigenlijk best nog wel meer als ik ook de reacties zou meetellen die per gewone mail werden verzonden naar aanleiding van een nieuw bericht op de blog. Het zijn precies al die reacties die me telkens weer doen nadenken over een nieuw stukje. Dus bedankt daarvoor!
In de wagen luister ik meestal naar “National Public Radio” op 88.5 FM. Het grote voordeel van dit radiostation is dat het weinig tot geen “commercials” kent. Het nadeel is dat er praktisch geen muziek te beluisteren valt, alleen maar praatprogramma’s, maar liever dat dan nog eens een keertje een reclame van “Shady Grove Fertily Center”.
Een van mijn favoriete programma’s op NPR is “Car Talk”. Het is een inbelprogramma dat gepresenteerd wordt door de gebroeders Tom en Ray Magliozzi. Luisteraars bellen meestal in met een wagenprobleem en de twee broers proberen het defect te identificeren. Maar ze doen dit op een bijzonder humorvolle manier waarbij ze nu eens de inbellers en dan weer zichzelf voor schut zetten. De show start meestal met een grap die ingezonden wordt door een van de luisteraars.
Howard Engel is een Canadese detectiveschrijver die op een dag (21 juli 2001) een vreemde ontdekking deed. Zijn geliefkoosde krant werd plots onleesbaar. Eerst dacht hij dat iemand een grap met hem had uitgehaald door hem een “Servo-Kroatische” editie toe te zenden, maar toen hij een vertrouwd boek uit zijn bibliotheek raadpleegde, kon hij alleen maar vaststellen dat de woorden en letters voor hem alle betekenis hadden verloren. Het konden net zo goed hiërogliefen zijn. Na medisch onderzoek bleek dat een kleine hersenbloeding hem woordblind hadden gemaakt.
Eigenaardig genoeg herwonnen de woorden hun betekenis, als hij ze op papier zette of met zijn vinger in de lucht schreef. De beweging op zich veroorzaakte een herkenning in de hersenen. Uiteindelijk slaagde hij erin terug vlot een tekst te kunnen lezen door met zijn tong de woorden tegen zijn gehemelte te schrijven. Meer nog, hij heeft recent een nieuwe detective geschreven met zijn favoriete held Benny Cooperman in de hoofdrol.
Sit back and relax! Prepare yourself a “cuba libre” or “piña colada” with a little extra Brugal rum, and enjoy the feel of the Carribean. Next put on your dancing shoes, some white trousers and finish with a straw hat. You are now ready to start the music player. Feel the rhythm, get absorbed by the music, invite your partner for a dance and start practising some Bachata steps. You are doing all right!
Een goed boek over je reisbestemming verdubbelt het plezier (althans bij mij, want als je niet van lezen houdt, dan zullen je ogen slechts slepen over het papier op zoek naar ander en beter vertier). Een goed boek is als de spreekwoordelijke kers op de taart en als het je meer inzicht verschaft in de cultuur of de geschiedenis van een land dan kan dat aan je reis net die extra dimentie geven die het verschil uitmaakt tussen banaal en bijzonder.1
“Dominican Days” van “Peter Lane” is zo’n boek: een absolute aanrader voor reizigers naar de Dominicaanse Republiek. Het is geen taalkundig hoogstandje, maar de combinatie van een hoofdstuk “geschiedenis” wisselend met een hoofdstuk “persoonlijke belevenissen” werkt wonderbaarlijk wel. In geen tijd wordt je opgezogen door de plannen van Cristóbal Colón en zijn nazaten, door de strijd met de Haïtianen, en in een veel later stadium door de fratsen van de presidenten Trujillo (de Stalin van de Caraïben) en Balaguer (die op subtiele wijze de Trujillo-clan onttroonde, maar daarom niet minder wreedaardig was). Maar ook het persoonlijk wedervaren van de auteur is best interessant omdat het op voortreffelijke wijze de eerste ervaring van het leven en werken in een tropisch land beschrijft en dat op een zeer herkenbare wijze voor allen die in dezelfde voetsporen zijn getreden.
Na zes maanden in de States heb ik ruimschoots de tijd gehad om het tv-landschap te verkennen. Uit het overweldigend aanbod aan praatshows, tv-series, documentaires en films – nagenoeg allen onderbroken door overbodige, hersendodende en ellenlange reclameblokken – is er slechts één programma dat ik met een zekere regelmaat volg: de praatsshow van Bill Maher op vrijdagavond op HBO. Bill Maher is anti-republikein, atheïst, “liberal”, pro-Europees en waarschijnlijk een cannabisgebruiker. Hij gooit menig heilig huisje omver van conservatief Amerika. Hij beëindigt zijn schows steevast met “New Rules”. Deze zelfbedachte “nieuwe regels” laten hem toe de geestesgesteldheid van de Amerikaanse samenleving op de korrel te nemen. In het onderstaand audiofragment moet je vooral luisteren tot het einde waar hij uithaalt naar Tiger Woods, boeddhisme en … Sarah Palin.
Globalisatie is een proces waarbij steeds meer gelijkenis optreedt tussen verschillende regio’s over de hele wereld. Deze gelijkenis uit zich op diverse vlakken, onder andere in economische, politieke en culturele zin. Globalisatie kan zich – meer eenvoudig – tot op de rand van de ontbijttafel uitstrekken. Of het nu in Oostakker, Kampala of Washington is, ‘s zondags eten we zoals vanouds croissants en chocoladebroodjes, eventueel aangevuld met een lokale specialiteit, zoals hier in Washington “bagels”. Het enige wat verschilt van plaats tot plaats is de prijs.
Menig persoon in België is vaak verwonderd over de naam van mijn eega. Ze kunnen Astrid moeilijk associëren met een zwarte dame. Hoewel Astrid in onze contreien thans ingeburgerd is, is Astrid een meisjesnaam van Scandinavische oorsprong met als mogelijke betekenis “goddelijke schoonheid”. Een andere verklaring is dat de naam afgeleid is van het oud-Noorse “ast”, met de betekenis “genade”, en “rid”, met de betekenis ”rijden”. De naam betekent dan in zijn totaal “rijdende onder de gunst der goden”.
Onder de kap van “intussen… BLOG” draait alweer een nieuwe versie van de WordPress-software. We zitten ondertussen al aan versie 2.8.6. Het regelmatig updaten van al die machinerie heeft toch iets masochistisch want je bent nooit zeker of de motor wel zo geruisloos zal draaien als de vorige. Vooruitgang heet dat dan …
Onderaan het rechterzijpaneel is de mogelijkheid tot anonieme chat geactiveerd. Ik moet er natuurlijk wel zijn; vandaar dat ik volgende toevoeging onder de chat-functie heb aangebracht: “Natuurlijk komt de rivier niet hier daar het water niet wilde, maar u bent er nu. Hopelijk ben ik er ook!”