… the story of a family on the move
Patrica Paay durft niet uit te sluiten dat haar ex Adam Curry vaker vreemdging. In mei kondigde het showbizzstel het einde van hun huwelijk aan.
Ook Rolling Stones-gitarist Ron Wood (62) is zopas gescheiden van zijn vrouw Jo (54) wegens echtbreuk. Een rechtbank in Londen ontbond het turbulente huwelijk na ruim 24 jaar.
Wat hebben Adam Curry en Ron Wood gemeen?
Mijn familie is mediageniek: na het verschijnen van mijn vrouw in de Gentenaar op maandag, haalde mijn zoon Etienne – samen met zijn neef Sander – het VRT-nieuws op dinsdag. Etienne had ons verteld dat hij de dag van de “lege portemonnees” zou vieren en nadien bij zijn neef zou slapen. De waarheid is evenwel gedeeltelijk anders: de feesten heeft hij zeer zeker meegemaakt maar van slapen is weinig terecht gekomen. Gelukkig waren daar de beelden van het VRT-journaal als ontegensprekelijk bewijs voor zijn uitspattingen. Etienne hoorde bij het selecte clubje van feestneuzen die op dinsdagmorgen nog niet door hadden dat de feesten onherroepelijk tot een einde waren gekomen.
Tijdens de Gentse Feesten startten de Gentse Zangstonden op Sint Jacobs elke avond stipt om 21.00.
Welke twee buitenlandse vrouwen liepen in de kijker op zondagagavond 26/7 tijdens het zingen van “Rosalie mijnen bon amie”?
traditioneel Gents volksnummer, bewerking Walter De Buck 1972
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
En die handses gingen van klappe, klappe, klap
En die voetses gingen van takke, takke, tak
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Een pluimken op den hoed, ne sabel aan de zij
En hij zei mijn zoetse wat wilde gij van mij
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
We waren mee ons zessen, wij kwamen aan ‘t Rabot
We vochten met de messen, maar zij staken ons in ‘t kot
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
En die handses gingen van klappe, klappe, klap
En die voetses gingen van takke, takke, tak
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Peter
Dromen zijn krachtig maar hebben, althans bij mij, nog nooit aanleiding gegeven tot het bouwen van een stad (op een klein torentje na).
Bij groothertog Gediminas (1316-1344) is het evenwel anders verlopen. Hij zou in de heilige bossen van Sventaragis in slaap zijn gevallen na een hele dag jagen. In een droom zou een reusachtige ijzeren wolf aan hem zijn verschenen, terwijl tegelijkertijd de bossen zich vulden met het gehuil van honderden wolven.
De volgende dag vroeg Gediminas aan een priester wat zijn droom betekende. Die antwoordde hem dat de boodschap was bestemd voor de heerser van de streek. De ijzeren wolf stond symbool voor een kasteel en een stad die Gediminas op de plaats van de droom moest gaan bouwen. Die stad zou de hoofdstad worden. En de macht van de stad en de daden van de heersers zouden over de wereld weergalmen.
De term “quatre mains” wordt gebezigd wanneer twee pianisten samenspelen. In “quatre mains”-stukken nemen twee spelers plaats aan een piano, waarbij de ene speler de hogere registers van de piano bespeelt en de andere de basregisters.
Bij de overgang tussen twee bestemmingen denkt men al eens vaker aan waar men zoal geweest is. In 2003 verbleef ik in Vietnam, een heerlijk land maar met toch een aantal particulariteiten. De eerste keer dat ik een hond aan het spit zag, draaide mijn maag letterlijk om. Ook de vakkundig in een torentje gestapelde levende varkens achter op de bagagedrager van een brommertje deed vaak mijn wenkbrauwen fronsen. In een bar in de stad Hanoi verzaakte ik gewillig aan een eau-de-vie getapt uit een aquarium waarin een dode beer zat. Op de markt zag ik ingelegde katten waarvan het nut me altijd onduidelijk is gebleven.
Stom, stom, stom! Afgelopen zondag was het moederdag. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan, want reeds geruime tijd heb ik een superbe video klaar voor die gelegenheid. Ik troost mezelf nu met de gedachte dat de video ruimschoots op tijd komt voor de moedertjes uit Antwerpen, want daar wordt moederdag gevierd op 15 augustus (dag waarop Etienne, Astrid en ik waarschijnlijk reeds in Washington zullen zitten).
Geniet ervan!
Peter
Ik ken “blinde vlek’ vooral als een term die gebruikt wordt in de sociale psychologie om het onvermogen aan te duiden om voor de hand liggende fenomenen waar te nemen, vooral als ze voor die persoon normaal of vanzelfsprekend zijn.
Maar “blinde vlek” staat ook voor een deel van het netvlies achter in het oog waar de oogzenuw samenkomt en het oog verlaat. Hier zitten geen lichtgevoelige zenuwcellen. Met andere woorden: op deze plaats is ieder mens virtueel blind.
De boog moet niet altijd gespannen zijn.
Ik geloof niet. Da’s eenvoudig. Ik geloof niet in instellingen, noch in wat ze vertegenwoordigen. Ik geloof niet in ideologieën, noch in hun representanten. Ik waak ervoor me achter een bepaalde banier te scharen. Ik ben achterdochtig bij repetitief woordgebruik dat als een mantra door de kamer zoemt en ik huiver van slogantaal.
Ik geloof wel. Da’s nog eenvoudiger. Ik geloof in de liefde, en in al haar verschijningsvormen. Ik geloof in de mens en in het goede waartoe hij in staat is. Ik geloof in een spontane glimlach en de uitgestoken hand van wie dan ook. Ik geloof in de belangeloze inzet vanuit een diepe overtuiging.
Er is een nieuwe functionaliteit toegevoegd aan intussen… BLOG. Een fotootje toevoegen aan jouw 
commentaar kon al, maar nu kan je ook aankruisen onder het vak voor commentaar of je op de hoogte wenst te blijven van vervolgcommentaar op een welbepaalde bijdrage. Van alle nieuwe commentaar na jouw commentaar wordt je dan op de hoogte gebracht via e-mail. Da’s handig en bevordert de uitwisseling van gedachten.
Hoe doe je dat nu? Welnu, heel eenvoudig door “Notify me of followup comments via email” aan te vinken onder “Leave a Reply”.
Peter