Category: België

Ik ben even gestopt met bloggen. We zitten weer in een periode van ergens tussen in, en dat laat zich moeilijker beschrijven. We zitten tussen het oude vertrouwde dat we achter ons hebben gelaten en het nieuwe onbekende dat we nog vertrouwd moeten maken. 

Kunst brengt in dergelijke periodes soelaas. Het is als roomboter op een vers geroosterd broodje. Tot als het op is, biedt het even troost. In die zin is het jaarlijks kunstenfestival in Watou een ware smaakmaker.

Continue reading “Wachten in Watou”

“Torens van Boeken” handelt over de bibliotheek van UGent, beter gekend als de boekentoren van Gent. In dit werk wordt de hele geschiedenis van die Gentse bibliotheek minutieus uit de doeken gedaan.

Bijzonder leerrijk voor mij was de periode 1960-1979, want toen was mijn vader het hoofd van deze Gentse bibliotheek. Zijn initiële opdracht en voornaamste betrachting was de ontsluiting van alle geschreven en bewaarde kennis, en dit tegen een achtergrond van toenemende studentenaantallen, een gevoelige uitbreiding van het aantal faculteiten die ook nog eens versnipperd werden over het Gentse grondgebied en een voortdurend voortschrijdende technologische ontwikkeling.

Continue reading “Torens van Boeken”

Oh, het voelde zo goed om na lange tijd terug in België te zijn. Er is natuurlijk het prettig weerzien van familie en vrienden, en het uitgebreid tafelen op resto of bij iemand thuis, maar er zijn ook van die onverwachte dingen, die je zo moeilijk in Afrika aantreft, die een bezoek aan ons Belgenland toch telkens een beetje apart maken.

Continue reading “Back in Belgium”

Wat doet een mens zoal in Coronatijden? Juist, ja, hij probeert iets anders. In navolging van mijn geliefde, heb ik me gewaagd aan het beluisteren van een roman. Niet actief lezen, maar wel passief luisteren naar een boek dat wordt voorgedragen door een vreemde stem. Niet echt mijn ding, want na enkele minuten dommel ik steeds weg, en dan raast de voorlezer maar door in mijn slapend oor. En wanneer ik dan terug wakker ben, moet ik op zoek naar de laatste passage die ik me meestal nauwelijks kan herinneren. Dat is dus een heel geklungel geworden met talrijke herbeluisterde stukjes waardoor ik besloten heb voortaan te passen voor dit soort langdurig uitgesponnen amusement.

Continue reading “Leopold II”

Plots, uit het niets, was hij daar: mijn grootvader! Tot dan toe, onbesproken en onbemind, want vroeg gestorven tijdens WO I. Een schim uit het verleden, waar slechts enkele schaarse verhalen over bestonden. Gevangen gezet door de Duitsers en gestorven ergens in Frankrijk. Veel meer dan dat was het niet.

En plots komt hij tot leven. ‘Bigger than life,’ ook al is hij overleden. Een kruis met zijn naam er op: Jules Van Acker. Mijn grootvader, maar nu in het echt, een tipje opgelichte sluier van zijn bestaan, begraven op het kerkhof Saint-Charles van Sedan. Hier ligt een deel van mijn geschiedenis. Meer moet het niet zijn.

Continue reading “Grootvader”

Ik: “U belt me op mijn Belgisch mobiel nummer.” (noot: dit heb ik slechts per toeval gemerkt, want mijn Belgische SIM-kaart gebruik ik niet in Tanzania)
Hij: “Dat is correct. Dat is het nummer dat in onze applicatie staat.”
Ik: “Maar ik woon in Tanzania en heb nu een Tanzaniaans nummer. Zal ik u dit nummer geven?”
Hij: “Nee dat hoeft niet, want bij de opmerkingen zie ik dat nummer, en zie ik dat ik u in Tanzania verblijft.”
Ik: “Waarom belt u me dan niet op dat nummer?”
Hij: “We mogen alleen het nummer bellen dat onder de contactgegevens in onze applicatie staat.”
Ik: “Hoe dan?”
Hij: “Tja, u moet de applicatie zelf openen en daar het nummer veranderen naar uw Tanzaniaans nummer als u wil dat ik u daar op bel.”
Ik: “Maar wacht eens even: het Belgisch nummer dat daar staat, heb ik niet ingevoerd, dat hebben jullie gedaan.”
Hij: “Dat klopt, maar dat was toen. Nu beheert u zelf die gegevens. En wij kunnen alleen die gegevens contacteren die u zelf verandert.”
Ik: “Maar waarom dient dan die opmerking die zegt dat ik nu in Tanzania ben, en te bereiken ben op mijn Tanzaniaans nummer.”

…stilte..

Hij: “Zullen we het even hebben over uw beleggingen.”
Ik: “Liever belt u me daarvoor op mijn Belgisch nummer.”

Peter

Ik krijg wel eens de vraag: “Wat doen diplomaten eigenlijk?”. Geen beter antwoord dan dit: kijk naar “Corps Diplomatique” op Canvas. Het is een professioneel gemaakte serie van journalist Bart Aerts over de Belgische diplomatieke wereld. Hieronder kan u alvast het eerste deel herbekijken voor een unieke blik achter de schermen van de diplomatie.

Het eerste deel handelt vooral over de rol van de Belgische diplomatie binnen de instellingen van de Verenigde Naties. Een van de aandachtspunten die België steeds naar voor schuift betreft “Kinderen in gewapend conflict”. Ook hieraan heb ik vanuit mijn vorige positie meegewerkt door financiering van monitoringactiveiten door UNICEF in landen waar de kinderrechten geschonden zijn. Na het bekijken van bovenstaande uitzending, besef ik nog meer hoe dit slechts een klein maar wezenlijk onderdeel was van een breed gedragen Belgisch objectief.

Peter