… the story of a family on the move
Laten we in het komende jaar vooral veel mededogen hebben met de zwakkeren, de verplaatsten en de vluchtelingen. Vergeet de lijstjes vol goede bedoelingen die niet verder reiken dan onszelf. Doorprik de angst en leef ten volle. 2016 kan zoveel mooier worden dan wat het kneuzenbestel ons aanpraat, maar laten we niet vergeten : het begint bij ons. Laten we mekaar vinden in wat een veelbelovend jaar kan worden. Santé!
Peter
Ha, vandaag voor het eerst rondgelopen op een zondagmorgen op de Kouter. Terwijl mijn eega op zoek was naar chrysantenzaad, heb ik gemerkt dat ook mijn favoriete boekhandel annex terrasje haar deuren openhoudt op Gods rustdag. En in de andere hoek van het plein kan je een dozijn oesters met een glaasje cava wegspoelen. De bloemenmarkt op zondag is wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Er loopt een prachtige tentoonstelling over het werk van Marc Chagall in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel, en dit nog tot 28 juni 2015. Meer dan 200 werken uit private en openbare collecties van over heel de wereld zijn samengebracht in deze tentoonstelling. Wat het overzicht zo bijzonder boeiend maakt, is de invloed van de tijdsgebeurtenissen op zijn werk.
Meer moet dat niet zijn! We zijn het gewoon vergeten. Hoe creëer je gezelligheid? Je nodigt een band uit. Ook wat vrienden en kennissen. En je bent vertrokken. Natuurlijk mag een hapje en een drankje, vooral geestrijke dan, niet ontbreken. Een woordje hier, een zinnetje daar en af en toe eens heel even ingetogen stil zijn bij een gevoelig liedje. Het zijn dergelijke simpele dingen die je leven kleuren en die iets langer in de touwen van de herinneringen blijven hangen. Niet zo vluchtig en vele malen beter dan naar ‘Thuis’ kijken. Een recept tegen depressie. Blij dat we er bij konden zijn.
Oh, de geest van Keizer Karel waart nog steeds door de straten van Gent. Gisterenavond zat ik met Nederlandse/Surinaamse vrienden in Café Den Turc, het oudste café van Gent, tegenover het stadshuis. De waard organiseert er de Keizerlijke Spaarmaatschappij Karel, waarbij de vaste stamgasten kunnen sparen voor activiteiten in groepsverband.
Naast bieren van ‘t vat, whisky en cognac van de bovenste plank kan je er tevens aan de toog tegen betaling “de geschiedenis achter de naam van het estaminet” bestellen.
Ook als je maar één tentoonstelling wil zien dit jaar, dan kan ik je “In My Head” van illustrator Carll Cneut ten stelligste aanbevelen. De tentoonstelling loopt nog tot 10 mei in de Sint-Pietersabdij te Gent.
Meer en meer besef ik hoe gefortuneerd ik ben om in Gent te wonen: een immer progressieve stad, met aandacht voor cultuur en met een geest van openheid naar de medemens… en zonder militairen in het straatbeeld.
Peter
Heb je dat ook wel eens dat een schilderij een zeer herkenbare emotie losmaakt die gekoppeld is aan je jeugd? In het schilderij “Langsheen de E5” van Antoon De Clerck herkende ik onmiddellijk de autostrade van mijn jonge jaren. Bruggen waren nog fonkelnieuw en niet met roet beslagen. Auto’s waren schaars en verschilden nog beduidend van elkaar: een Volvo was geen Toyota, en uiteraard gold ook het omgekeerde.
Antoon De Clerck behoorde tot een groep van kunstenaars, die na het onheil en de gruwelen van WO II, de heropstanding en de praktische verbeteringen van de maatschappij wilden weergeven. Hun uitgangspunt was de lijfelijke en de geestelijke ervaring van een nieuwe wereld die ze positief wilden beleven en interpreteren. Zij hadden bijzondere aandacht voor objecten die de nieuwe tijd symboliseerden, zoals nieuwe auto’s, gechromeerde voorwerpen, betonnen palen en platen, heropgebouwde muren, nieuwe openbare werken zoals bruggen en wegen, en dies meer.
Cultuurbeleving moet je zelf organiseren anders blijf je maar op je luie krent zitten. Dus wij naar het << Mu.ZEE >> in Oostende waar ons een aangename verrassing wachtte.
“Hebben jullie recht op een korting?” vroeg een aardige man aan de balie. Ootmoedig bekende ik van niet, ook al is Astrid wederom een studente. Student ben je in België tot maximaal 26 jaar. “Weet je wat,” zei de vriendelijke man redelijk doortastend, “ik denk dat jullie een tweede verblijf hebben in Oostende en die krijgen net dezelfde korting als echte Oostendenaren.” Het spreekt vanzelf dat we op dat moment tweedeverblijfhouders werden. Tegen zoveel goede wil, ga je best niet in!