Category: Literatuur

“Ik ben niet bang” van Niccolò Ammaniti is een van de betere boeken die ik in 2014 gelezen heb. Het verhaal speelt zich af tijdens de heetste zomer van de 20ste eeuw in een klein dorpje in Zuid-Italië. Er staan amper vijf huizen.

Terwijl de ouderen binnen schuilen tegen de hitte, trekken zes kinderen er met hun fietsen op uit, in de door de zon geteisterde, desolate omgeving. Wanneer ze in een verlaten en onbewoonde boerderij op onderzoek uitgaan, stuit de negenjarige Michele Amitrano op een geheim, een geheim dat zo indrukwekkend en zo verschrikkelijk is dat hij niemand erover durft te vertellen. Om in het reine te komen met zijn ontdekking, moet Michele over morele dilemma’s heen stappen en de strijd aangaan met zijn geweten.

“Ik ben niet bang” is een schitterende “Coming of Age”-roman, waarbij de auteur zich op verbluffende wijze verplaatst in de geest van een kleine jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen onschuld en medeplichtigheid.

Continue reading “Gelezen in het najaar 2014”

Amai, met “The Crimson Petal and the White” van Michel Faber heb ik intussen een haat-liefde-verhouding: niet slecht genoeg om aan de kant te schuiven, maar ook niet goed genoeg om er fors in door te lezen. Het is het verhaal van twee sterk contrasterende vrouwen  in Victoriaans Engeland. Agnes brengt haar dagen door in ledigheid en kijkt vooral uit naar het “seizoen” in de hoofdstad: die tijd van het jaar waarin de bourgeoisie zich vermaakt met theater, toneel en private “high society events”. Sugar daarentegen is een intelligente hoer die de maîtresse wordt van Agnes’ man: een ietwat protserige parfumfabrikant.

Continue reading “Zomerliteratuur”

Het had alles van een veelbelovende start. Mijn schoonzus had het met veel plezier gelezen op reis. Ook in de boekhandel verzekerde een medeklant mij dat haar man er hard had om gelachen. En de verkoper had er kraaienpootjes van plezier aan overgehouden. Een beter begin voor de leesmaaltijd is moeilijk denkbaar en met veel verwachting keek ik uit naar “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween.”

Nou moe, wat een tegenvaller! Op geen enkel moment voelde ik mij aan de haak geslagen. De avonturen van de 100-jarige zijn daarvoor net iets te ongeloofwaardig, waardoor de meer rationele lezer een zekere afstand blijft bewaren tot het boek. Goed voor op de trein, maar wel nadat eerst het Metro-krantje is verorberd.

Continue reading “De 100 jarige man …”

Added: In februari van dit jaar waren we in Hawaii. De bedoeling was dat ik het naar de eilanden vernoemde boek van James Michener zou uitlezen tijdens ons kort verblijf aldaar. Ik had duidelijk het kleine lettertype – gedrukt op wel meer dan duizend pagina’s –  onderschat. Pas begin december heb ik de laatste pagina omgedraaid. Echter, geen bladzijde heb ik me verveeld: door een vakkundige mengeling van geschiedenis en fictie bindt de auteur de lezer  aan zijn verhaal. Ik weet nu alles over de opeenvolging van volkeren die op de kusten van Hawaii zijn beland en waaruit een nieuw ras van “golden men” is ontsproten.

Continue reading “James Michener”

Hieronder mijn persoonlijke keuze uit de non-fictie en fictiereeks van boeken die ik in 2012 heb gelezen. Ik ben echter vooral benieuwd naar jouw favoriete boek dat je vorig jaar las.

Het beste non-fictie boek dat ik in 2012 heb gelezen is zondermeer “The Lemon Tree” van Sandy Tolan.  Dat is ook niet zo moeilijk want het is waarschijnlijk het enige non-fictie boek dat ik vorig jaar heb gelezen!

“The lemon tree” geeft een goede kijk op het Palestijns-Joods conflict. Wat het verhaal zo bijzonder maakt is dat de historische gebeurtenissen worden opgehangen aan het wedervaren van een Joodse vrouw (Dalia) en een Palestijnse man (Bashir) die hetzelfde huis hebben gedeeld. Het enige verschil is dat Dalia het huis bezit, en dat Bashir er naar wil terugkeren, maar in de onmogelijkheid verkeert om dit te doen.

Het is een boek dat je niet onbewogen laat, en vooral door Amerikanen zou moeten worden gelezen, omdat het een meer genuanceerd beeld geeft van de Palestijnse verzuchtingen, en vooral de overheersende enge pro-Israëlische kijk alhier kan temperen.

Continue reading “The best read of 2012”

Hieronder volgt een lijstje van recent verteerde Nederlandsche boeken in volgorde van leesplezier, met het beste boek als laatste.

“De Literaire Kring” van Marjolijn Februari is eigenlijk een boek over een ethisch probleem en zeker niet een literaire thriller zoals de achterflap laat vermoeden. Hoe ver kan men gaan bij het nastreven van winst? En wat zijn de reacties van de samenleving – gepersonifieerd door een klein aantal burgers in een begoed Nederlands dorp – als de gevolgen van onethisch handelen vooral slachtoffers overzee maakt? Een interessant thema maakt evenwel nog geen interessant boek. Toch heb ik het graag ter hand genomen, want geen beter slaapmiddel dan de “Literaire Kring”. Aanbevolen voor insomnia lijders!

“Godenslaap” van Erwin Mortier en “Geheime Kamers” van Jeroen Brouwers hebben alvast één ding gemeen: wie houdt van beeldspraak en lange zinnen volgepropt met een overvloed aan bijvoeglijke naamwoorden zal in beide boeken ruim aan zijn trekken komen. “Godenslaap” kijkt terug op de gruwel van de Eerste Wereldoorlog aan de hand van een verstoorde moeder/dochter-relatie, waarbij de dochter ook nog eens een grote verliefdheid meemaakt te midden van het puin van het kapotgeschoten Ieper. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de dochter die op negentigjarige leeftijd terugblikt op die tumultueuze periode uit haar leven.

Continue reading “Nederlandsche boeken”

Merkel en Sarkozy hebben het beloofd: 2012 belooft een spannend jaar te worden. Dat is dan maar te hopen want van de drie thrillers die ik recent las, heb ik niet echt wakker gelegen.

Continue reading “Thrillers”

“Dreading to begin the last chapter?” Heb je dat ook wel eens dat je met tegenzin aan het laatste hoofdstuk van een goed boek begint omdat je weet dat na de laatste bladzijde een wereld eindigt waarin je zo graag hebt vertoeft, maar waarvan je onvermijdelijk afscheid moet nemen.

“The Help” van Kathryn Stockett is zo’n boek. Het speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten ten tijde van de segregatie. Het is het verhaal van twee zwarte keukenmeiden en een blanke dame die zich langzaam aan verzetten tegen een geordende maar onrechtvaardige wereld, waarin de meesten tevergeefs het status quo najagen. “The Help” is geen bitter boek. Het is integendeel diepmenselijk en laat je menig maal schateren, maar zonder de problematiek van de rassenscheiding ook maar op enige wijze te willen bagatelliseren. Een klein meesterwerk!

Gek genoeg hadden zowel mijn schoonzus als ik hetzelfde boek gekozen voor onze autorit naar het zuiden, die ons o.a. tot in Jackson (Mississippi) bracht: het centrale stadje in deze keukenmeidenroman.

Continue reading “Dreading …”

Heb je dat ook wel eens? Dat je een boek wil dichtklappen, tegen de muur smijten en erop wil trappen alsof het een brandende peuk betrof. Om dan de dag nadien toch maar weer enkele bladzijden om te slaan omdat je nieuwsgierig bent naar het verder verloop. “The Time of Our Singing” van Richard Powers is een lastig boek, met een moeilijke woordenschat, vaak onbegrijpelijke beeldspraak en heel weinig dialogen. Op de achterflap staat nog vermeld dat dit het meest toegankelijke werk is van de auteur.

“The Time of Our Singing” is het verhaal van een gemengde joods-zwarte familie tegen de achtergrond van een conservatief racistisch naoorlogs Amerika. Een boek waar je in elk geval niet vrolijker van wordt.

Continue reading “Boekenverdriet”