Category: Kunsten

Guess who…

International Jazz Festival Kampala

Dit weekend werd het eerste “International Jazz Festival” in Kampala georganiseerd. De “top of the bill” op vrijdagavond was “Zensile Makeba Qgwashu Nguvama Yiketheli Nxgowa Bantana Balomzi Xa Ufnu Ubajabulisa Ubaphekeli Mbiza Yotshwala Sithi Xa Saku Qgiba Ukutja Sithathe Izitsha Sizi Khabe Singama Lawu Singama Qgwashu Singama Nqamla Nqgithi” beter gekend – en waarschijnlijk iets eenvoudiger – als “Mama Afrika”. Maar nog meer dan in haar naam waren de zwarte dames rondom mij vooral geïnteresseerd in de vraag of “Mama Afrika” het ooit met Harry Belafonte had gedaan?

Continue reading “Guess who…”

Waterloo en haiku’s

Op 18 juni 1815 verloor Napoleon in Waterloo van de geallieerde legers onder het bevel van de hertog van Wellington en het Pruisische leger onder het bevel van Gebhard von Blücher. Na Napoleon’s nederlaag stemden de toenmalige grootmachten (Groot-Brittanië, Oostenrijk, Pruisen en Rusland) in met de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarvan – vijftien jaar later – België zich zou afscheiden.

Maar wat als Napoleon nu eens niet verloren had? Dan haalden we nu waarschijnlijk stokbrood bij de bakker, dronken we Pastis op zomerse terrasjes, spraken we met zijn allen frans in BHV, en waren onze beleggingen veilig bij een genationaliseerde Generale Maatschappij.

Continue reading “Waterloo en haiku’s”

Warm aanbevolen vakantielectuur (2)

Sommige boeken verspreiden zich als een olievlek. “The Kite Runner” (“De vliegeraar” in het Nederlands) van Khaled Hosseini is zo’n boek. Het aantal huiskamers waar deze roman ontbreekt in de boekenkast wordt steeds schaarser. En terecht, want zelden heb ik een boek gelezen dat zo ontroerde, een boek waarbij menig traan zich mengde met het kille water van de badkuip waarin ik alweer veel te lang gelezen had.

“De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst is dan weer van een heel ander kaliber. Dit boek over een donkemansfamilie uit Reetveerdegem laat je veelvuldig schateren. Nooit meer zal ik naar de “Tour de France” kijken zonder daarbij te denken aan de wel heel speciale invulling van dit gebeuren door nonkel Potrel uit die familie.

Continue reading “Warm aanbevolen vakantielectuur (2)”

Dat is dichten dan!

Er zijn dichters die zich laten lezen, en er zijn dichters die zich laten horen. Pieter Staes doet beide. Vijf hilarische, onverwachte en steeds verrassende gedichten worden voor u gratis door Pieter hieronder gebracht. Nu nog op het internet te bekijken en te beluisteren, straks alleen nog in de boekhandel af te halen.

De minder onthaasten vinden hieronder een kort fragment.

Pieter Staes – Weg

Peter

Vijf gedichten van Pieter Staes

PieterStaes

Leg me eens uit

Leg me eens uit

Leg me eens uit:
hoe krijg je zoveel vrouw
in slechts één lijf
en
hoe doe ik dat dan;
hoe wordt ik ooit
het equivalent aan man?

Pieter Staes

—————————–

Helden op sterk water

Helden op sterk water

Wij waren helden
op sterk water
toen wij nog droomden
van te vechten.

Wij gingen sterven
opdat later.
Wij gingen strijden.
Wij zouden schrijven.

En nu, ineens,
een handvol eeuwen,
jaren later,

hangen wij verdwaasd nog rond,
in shock, in coma en doofstom.

Wij zullen vechten
maar wat trager.
Wij blijven schrijven
ongenadig.

Pieter Staes

—————————–

Força (N. Furtado)

Força (N. Furtado)

schrijf
zoals de honden blaffen:

’s avonds
laat
en agressief

en masse
met kracht
en zonder lief

maar laat die tanden zien
zet recht dat nekhaar
grom alsof je alles weet

verstoord
verstoten
onvolkomen

schrijf als dolle honden woest
huil om alles dat ooit moest

schrijf
en laat vannacht
je tanden zien
jagend op
een schim,
wat pracht

Pieter Staes

—————————–

Ach wat

Ach wat

Ach wat,
ik schrijf het allemaal gauw op
pak in
verzend
wat hier nog rondzwerft
aan doelloze emoties.

Ik haal de borstel
door mijn taal,
mest deze stal
vol liefstes uit,
de schuur vol schurft,
de supermarkt
van solden.

Een kampvuur
van verlangens.

Een vreugdevuur
vol vroeger.

Een kleine hel
voor later.

Pieter Staes

—————————–

Ik schrijf van u

Ik schrijf van u

Ik schrijf van u omdat ik niet
in staat ben tot van u te zwijgen,
omdat ik u zo prachtig vind,
omdat ik deel mag zijn van zoveel schoonheid,
omdat gij honger naar iets hogers stilt.

Ik schrijf van u omdat ik slecht ben,
omdat ik zoveel jaar en liefs ontken.

Pieter Staes

Mijn vader!

Hoe zeg je iets zinnigs over je vader? Misschien nog het best middels een fragment uit het gedicht “Spiegelbeeld” van Gwy Mandelinck.

Dat gaat zo:

Ik schrik bij elke spiegel van de vraag:
Is dat mijn vader niet?
Elke morgen scheer ik uit
mijn baard zijn kaken bloot.

Maar mijn vader laat zich ook kennen door zijn eigen gedichten. Hieronder staan vijf gedichten van hem waarbij ik nog het meest getroffen wordt door de verscheidenheid aan emoties achter de versregels. Ik ontwaar alvast:
– verontwaardiging en bezorgdheid in “Bedreigd leefmilieu”;
– behoudsgezindheid in “Carmina Bucconica”;
– sociaalvoelendheid in “Moderne steden”;
– devotie in “Ned’rig”;
– en ontroering in “Wintermaand op Driebeek”.

Een mens zonder emoties is niets.

Peter

Vijf gedichten van Kamiel Van Acker

KamielVanAcker

Bedreigd leefmilieu

Bedreigd leefmilieu

Toen de kwikvis zwom
En de schippers
En de dokkers
Watergate blokeerden
En d’olie
In d’Imbramco zaak
Aan ‘t koken was

Toen Nixon en Pompidou
Bresnev en Willy Brandt
Oost en West verzoenden
Wijl Castor en Polux
Vergingen en Skylab
In grote kringen
Aan ‘t verhitten was

En een stoere Maegt
Ieder Intens In
Bekoring bracht,
Toen bleek dat al rond ons
Water, lucht en grond,
En ook de maatschappij
Bezoedeld was!

Kamiel Van Acker (1974)

—————————–

Carmina bucconica

Carmina bucconica

De wereld op zijn kop
is nu de grote mop

Alles wordt thans sex
het huwelijk iets geks

Productieve vrouwen werken
laten zich in mini merken

Herleidt dit haar tot Venus
de redding is abortus

Zo wil het Foedus humaniorum x
het kind een foetus sit errorum x

De wereld op zijn kop
wordt straks de reuze flop!

x Errare humanum est!

Kamiel Van Acker (1972)

—————————–

Moderne Steden

Moderne steden

Hoge buildings,
Brede ramen,
Laag plafond.
Kleine hokjes,
Kleine mensjes,
Als konijntjes,
Piepen rechts,
Pïepen links,
Onder, boven,
En nog hoger.
Flatneurose…

Hoge buildings,
Brede ramen,
Laag plafond.
Veel kantoortjes,
Een voor zaken
Van een firma.
Een als centrum
Van bestuur,
Een voor ‘t spoor.
En een Sabena.
Stadsneurose…

Brede banen
Van beton,
Nu eens onder
Dan weer boven
D’oude straten,
Brengen jachtig
De neuroten
Uit hun hokjes
In hun wagens
Naar de kust.
Auto-dozen…

Maar de bazen
Van de firma’s
Die bij ‘t bouwen
Geld opstrijken
Wonen niet
In zulke hokjes,
Spelen tennis,
Zwemmen heerlijk,
In de tuinen
Van hun villa’s
Geuren rozen!

Kamiel Van Acker (1973)

—————————–

Ned’rig

Ned’rig

Die ned’rig zijn
Van Hart,
In ‘t dragen pijn
En smart,
Die zijn zo lief
Den heer,
Als drukken grief
En zeer;
Die moedig toog
Ten strijd
Met domme hoog-
moed, nijd,
Als blanke bloem
Voor God
Bloeit hoog na roem-
loos lot.

Kamiel Van Acker (1930/31)

—————————–

Wintermaand op Driebeek

Wintermaand op Driebeek

Over de weide hangt de mist.
Waterdroppen beladen gras en riet.
De grond is zompig. Men ziet
Geen zon. Nakende winter is ‘t

De paarden trappen in het gras
De damp stijgt van hun lijven op
Of zij staren met gebogen kop
Roerloos naar ‘t omringende gewas

D’oude kruinen kronkelen omhoog
In zwart of grijs op wazig bleke lucht
Geen wind, niet eens een zucht
Beroert de bladeren in rottend loog

Het water schuurt de volle grachten
Een rat verspringt. Ginds verder daalt
een stille reiger neer en haalt
Zijn vlerken in, gereed tot ‘t lange wachten

De wilgen aan de waterkant
Zwaaien vervaarlijk met dreigende takken
Gespreid in hun krachtige hand
‘t Deert hen niet ze af te hakken.

Telken jare houden zij stand

Kamiel Van Acker (1976)

Afscheid

Zo af en toe komt er een stukje commentaar binnen dat veel te mooi is om verborgen te blijven op het “comments”-gedeelte van een bijdrage op intussen… BLOG. “Afscheid” is een gedicht van Lotty Sierink – weldra vertrekkend uit Oeganda – dat goed de gevoelens verwoordt van een “expatriate” op weg naar een nieuwe bestemming.

Afscheid door Lotty Sierink

ik wil reizen
naar nieuwe verhalen
ik wil vertrekken
naar een nieuw begin
de herinnering is zoet
zal zitten waar we zijn
ik neem geen afscheid
ik ga verder
ik neem alles mee

Continue reading “Afscheid”

Piet (echte naam vervangen)

Hier stond hij dan, mijn goede vriend Piet, in een volledige “Tom Boonen”-uitrusting: fietshelm, Flandria-shirt, strakke koersbroek met ingebouwde bescherming voor de edele delen en vastklikbare schoentjes. Was ik maar nooit ingegaan op zijn uitnodiging tot fietstochtje in de buurt van het Gentse, schoot het door mijn hoofd, temeer daar ik niet alleen in vrijetijdskledij was, maar ook omdat mijn klassieke versnellingloze stadsfiets nogal verbleekte naast zijn 55-tandwiel-tellende-volautomatische- koersmachine.

Continue reading “Piet (echte naam vervangen)”

Liverpool FC

Liverpool, da’s ploegen op de mat
da’s ploeteren voor de lat, met
een kruipende Crouch, een kelende Kewell,
een kuierende Kuyt en een tobberende Torres

Liverpool, da’s harken voor de paal,
da’s wieden met een omhaal, door
een babbelende Babel, een bibberende Benitez
een bedelende Benayoun, en een alleenstaande Alonso

Liverpool, da’s vooral veel praats
over een team op de vijfde plaats!

a Man U fan

intussen… SPORT

Voetbalfans in Engelstalig Afrika supporteren doorgaans voor een team van de “Premier League”. Dat komt door de eenzijdige focus op het Engelse voetbal van de – tot voor kort enige – satelliet zender DSTV op het donkere continent. Ik ben dan ook een fan van Manchester United sinds mijn verblijf in Zimbabwe van begin 1997 tot eind 2000.

De meest memorabele match van Manchester United is ongetwijfeld die tegen Bayern Munich in de finale van de Champions League in 1999. De Duitsers waren reeds op voorsprong gekomen in de 5de minuut via een goal van Basler. En toen was het voor elke Man U fan 85 minuten nagelbijten tot de verlossende gelijkmaker in de 90ste minuut door invaller Sheringham. Maar voetbalgeschiedenis werd pas geschreven door de eveneens ingevallen Solskjaer die in de 92ste minuut nogmaals scoorde en zo de “European Cup” voor Man U binnenhaalde. De ontlading bij mij was enorm. Dit gevoel was natuurlijk geënt op een onverhoopt resultaat omdat ik reeds in stilte had aangenomen dat de “moffen” er met de beker zouden van door gaan.

Continue reading “intussen… SPORT”