Die ochtend, toen Sofia Giulietta hardhandig stond te rukken aan de lange oranjekleurige hondenriem keek ik haar kant uit. Toevallig. Sofia Giulietta en Francesco Mateo zijn onze Italiaanse buren. Uiterst rechts vanuit onze kant, acht huizen verder. Ze wonen er nog maar net. Jong stel. Vriendelijk. En altijd, als ze met Vito hun robuuste herder langslopen overenthousiast knikken. Terugknikken was het beste. Eigenlijk mogen zij tegen mij gewoon buon giorno zeggen. Ik ben het Italiaans sinds kort wat meer woordjes machtig. Vanochtend kon ik Sofia Giulietta on-op-ge-merkt gadeslaan. Vanuit mijn slaapkamerraam. Om alles tot in het kleinste detail goed te kunnen zien stond ik een beetje op mijn tenen. Achteraf verschrikkelijk jammer dat ik dit tafereel die ochtend niet geklokt heb. Vito bleek overduidelijk niet geluimd uitgelaten te worden. Het hardhandig rukken werkte niet. Noch het temperamentvol boos kijken naar Vito noch de driftige uitziende Italiaanse gebarentaal. Vito bewoog niet. Mijn aandacht was gefocust. In geen velden of wegen was Francesco Mateo te bekennen. Sofia Giulietta rukte, zakte door de knieën en fluisterde, ooghoogte Vito, gevoelige Italiaanse woordjes. Dio mio!
En ik neem mee…
Soms kan ik me met echte beuzelarijen bezig houden in mijn vrije tijd. Dan denk ik: als ze me nu op een onbewoond eiland zouden zetten en me de toestemming geven om vijf muziek albums mee te nemen. Welke albums zouden dat zijn?
Tot nog toe heb ik de lijst al kunnen verfijnen tot zes. Ik denk nog even na over welke van de zes er uit moet, maar mijn lijstje ziet er als volgt uit:
1) Babylon by Bus – Bob Marley
2) Live: Paris-Ziguinchor – Toure Kunda
3) Black and Blue – Rolling Stones
4) Them Changes – Ramsey Lewis
5) Blues and Ballads – Brad Mehldau Trio
6) Lost Heroes – Iiro Rantala
Socialisatie versus tribalisme
Ik zit hier in de wachtkamer en luister met een half oor naar het gesprek tussen mijn medewerkster en een Tanzaniaans ambtenaar. Plots vraagt zij: “van waar ben je afkomstig in Tanzania?”, waarop de ambtenaar antwoordt: “dat is een voor Tanzanianen ongebruikelijke vraag!”
Nu is mijn aandacht wel degelijk gewekt en de ambtenaar vervolgt: “het is de verdienste geweest van Nyerere om ons allemaal als Tanzanianen te laten voelen, verenigd door een gemeenschappelijke taal en waarbij de plaats van afkomst van geen tel is. Zo ben ik geboren in Tanga maar mijn socialisatie verliep in Arusha.”
In Tanzania was, en is het nog steeds, maar in mindere mate, gebruikelijk om de kinderen in een andere streek dan de geboortestreek te scholen, precies om een eenheidsgevoel op te wekken.
Lake Manyara
We zijn soms makkelijk in het afkatten van een ander land. En ja, Tanzania heeft het naar mijn mening de afgelopen jaren politiek niet zo best gedaan, maar we vergeten wel eens dat het op een aantal andere vlakken bovengemiddeld goed doet. Hoeveel landen zijn er die 15% van hun grondgebied omgezet hebben in natuurparken? Tanzania telt maar liefst 140.000 vierkante kilometer beschermde natuur, te verdelen over 22 parken. Dat is ruimschoots viermaal de oppervlakte van België. Ongelooflijk, niet?
Mkomazi National Park
Oh menselijke dwaasheid! Ik betwijfel sterk of het al tot één erectie heeft geleid, maar wat wel zeker is, is dat het bijna de uitroeiing heeft veroorzaakt van de neushoornpopulatie in Mkomazi natuurpark. Dit park, gelegen in het noorden van Tanzania, telde in de jaren 70 meer dan 400 neushoorns. Eind jaren 80 bleef daar geen enkele meer van over. Stroperij, ingeven door hebzucht aan de ene zijde en dwaas bijgeloof rond de vermeende potentie van de hoorn aan de andere zijde, herleidde het neushoornbestand tot nul.
Silk Sonic
Wat beter voor een zondagse start dan een streepje zonnige muziek. Enjoy!
Peter
Extreme wokeness
Oh ja, wij zijn een gemengd koppel. Daar is niet meer zoveel om te doen. Maar ons succesvol samengaan is te danken aan een serie harde afspraken. Zo onthoudt mijn eega zich van enige kritiek op mijn typische Vlaamse karaktertrek, want ook al heb ik me al lang onttrokken aan de Vlaamse klei, alleen aan mijn schoenen blijft de juiste modder hangen, meer nog: alleen wie zich in mijn lijf kan verplaatsten, kan de zucht naar een Vlaamse canon begrijpen. Omgekeerd zeg ik niks over racisme, want hoe zou ik – die geen afstammelingen uit de slavernij ken en geen betovergrootvader met afgehakte handen tot de stamboom kan rekenen – daar iets zinnig kunnen over zeggen.
Habari
Zijn we niet vergeten hoe belangrijk simpele dingen zijn. We doen er vaak meesmuilend en een tikkeltje minachtend over, zonder te beseffen hoeveel we onszelf te kort doen. Hier in Tanzania wordt ontzettend veel aandacht besteed aan het mekaar begroeten. Dat gaat in de ochtend als volgt :
-
- Begroeting: “umeamkaje” of “umelala” (hoe ben je opgestaan / hoe heb je geslapen)
- Antwoord: “nimeamka salama” of “nimelala salama” (ik ben vredevol opgestaan / ik heb vredevol geslapen)
en dan iets later :
Culinaire boom and bust
Nu ik er zo over nadenk, heb ik hier al aardig wat eetgewoontes opgebouwd, met de nadruk op gewoontes want ik bestel zowat altijd hetzelfde bij mijn favoriete restaurants in Dar Es Salaam. Volg maar even mee:
Earn your travel!
Een van de voordelen van de wereldwijde pandemie is dat er veel minder gereisd wordt, en dus dat er minder gevlogen wordt. En dat is alleen maar goed voor het klimaat. Het gevaar bestaat nu wel, als iedereen gevaccineerd is, en we hopelijk van die verschrikkelijke covid-19 af zijn, dat we terug onze oude gewoonten oppikken. Om dat te verhinderen stel ik voor op elke luchthaven aan elke reiziger een steeds veranderende quiz voor te leggen over het land van bestemming. Slechts bij een foutloos resultaat mag dan de toegang tot het vliegtuig verschaft worden. En anders, geen pardon, onverbiddelijk terug naar huis, met de mogelijkheid op een herkansing een jaar later.
Hierbij een voorproefje van mogelijke quiz. Vergeet me niet het resultaat mede te delen! En wat denken jullie van het idee?
Peter (altijd in voor klimaatverbetering).